تابلو شاسی فیلم اوپنهایمر
«اوپنهایمر» (Oppenheimer) آخرین ساختهی «کریستوفر نولان» درباره پدر بمب هستهای «جولیوس رابرت اوپنهایمر»* و با اقتباس از کتاب «پرومته آمریکایی» چندماهی است که اکران شده و همچنان مورد توجه مثبت یا منفیِ پیگیران سینما است. این فیلم در جوایز اسکار 2024 ضمن نامزدی در 13 رشته، برگزیده 7 جایزه اسکار مهم شد: اسکار بهترین فیلم، اسکار بهترین کارگردانی، اسکار بهترین موسیقی متن، اسکار بهترین تدوین، اسکار بهترین فیلمبرداری، اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (تابلو شاسی فیلم اوپنهایمر)
در تحلیل فیلم اوپنهایمر باید این فیلم را یک قطعۀ دورهای متراکم و پیچیده دانست که در انبوهی از خطوط زمانی پخش میشود. این درام دادگاه، روابط عاشقانه، تجلیات آزمایشگاهی و رگههای شخصیتی آشکار و پنهان در سالن سخنرانی را به یکدیگر میپیوندد؛ اما شاید بیشازهمۀ اینها باید پرسید اوپنهایمر کیست؟
اوپنهایمر بهترین هیولا در فیلمهای نولان است. اوپنهایمر (با بازی کیلین مورفی) یک فرانکنشتاین عصر اتمی است؛ مردی که اسیر امکانات بیحدوحصر دانش شده است و خیلی دیر متوجه میشود خلقتش ظرفیت نامحدودی برای ویرانی دارد. بااینحال، در پایان هیولای این داستان اختراع اوپنهایمر نیست؛ اشتهای ویرانگری است که در بشر ایجاد میکند. این اشتها بهطور اجتنابناپذیری در چهرۀ پوچ و خالی از احساس اوپنهایمر در حین پیش رفتن فیلم به نمایش درمیآید. (تابلو شاسی فیلم اوپنهایمر)
هیچ کارگردانی بهاندازۀ نولان از چشمان تراشه یخی، سرد و بیتفاوت کیلین مورفی برای ایفای نقشهایش استفاده نکرده است. فیزیک بدنی مورفی یکی از قویترین سلاحهایی است که فیلم در اختیار دارد. او بهطور غیرممکنی نحیف به نظر میرسد؛ ایدهای تئوریک از یک مرد در مقابل پایداریهای قاطع شخصیتهای نظامی که در کنارش کار میکند. برای مثال لزلی گرووز (با بازی مت دیمون) خوشبین و محکم با مشتی گرهکرده بهدنبال چیزی برای مشت زدن است.
مورفی حتی از نظر چهره نیز شباهت بسیاری به اوپنهایمر دارد و بهترین انتخاب برای این نقش است. در تصویر پایین، شباهت چهرۀ کیلین مورفی را با جی. رابرت اوپنهایمر میبینیم.
کیلین مورفی بهعنوان «پدر بمب اتمی» فرانکنشتاین قرن بیستمی است که خلقت فاجعهبارش در درام گستردۀ نولان درگیر خطوط زمانی میشود. رفتوآمد در زمان که مؤلفه و مشخصۀ کارهای نولان است در این اثر نیز به چشم میخورد. ما هرگز نمیتوانیم نولانی بدون حرکت در زمان تصور کنیم؛ حتی در یک مستند تاریخی. (تابلو شاسی فیلم اوپنهایمر)
در نقد فیلم اوپنهایمر بهعنوان یک فیلم بیوگرافی، از جی رابرت اوپنهایمر ـ فیزیکدان نظری ـ نام برده میشود، اما «زندگینامه» کلمۀ کوچکی به نظر میرسد تا بتواند جاهطلبی و گسترۀ جدیدترین و فوقالعادهترین فیلم کریستوفر نولان را در بر گیرد. برخلاف بسیاری از آثار پیشین نولان که نوآوری بنیادینی در خلق داستان و طرح اصلی داشتند، اینبار کریستوفر نولان خلاقیت خود را نه در طرح که در روایت آشکار کرده است.
نولان بازیگران شگفتانگیزی را در این اثر سینمایی بهکار گرفته و این امتیاز فیلم اوپنهایمر است. «دیوید کرامهولتز» در نقش رابی تقریباً قابلتشخیص نیست. بازی «بنی سفدی» در نقش ادوارد تلر که بهشدت با اوپنهایمر دربارۀ بمب هیدروژنی مخالف است و درنهایت در جلسات امنیتی به او خیانت میکند، عالی است. «امیلی بلانت» در نقش نسبتاً کوچکِ کیتی اوپنهایمر میدرخشد. او از افسردگی رنج میبرد و رابطۀ ناپایداری با شوهر خیانتکارش دارد، اما بهشدت به او وفادار میماند.
هنگامی که اوپنهایمر در سال 1963 جایزه انریکو فرمی را دریافت کرد، کیتی از دادن دست با تلر امتناع کرد. درنهایت، فیلم اوپنهایمر متعلق به مورفی و داونی جونیور است که هردو تماشایی و جذاب بازی کردند و شایستۀ جایزه اسکار هستند. تضاد بین این شخصیت مسلماً قلب تپنده فیلم است.
در یک نما، اوپنهایمر را میبینیم که دستهای از کتابها را به کلاس درس جدید میبرد و به نظر میرسد که او زیر بار دانش انباشتهاش خم میشود. در زمانهای دیگر او آرام و مانند افراد مصرفکننده شیشه است؛ بهنحویکه از منیتهای تکاندهنده دور شده است.
شما هم میتوانید در مورد این کالا نظر بدهید.
برای ثبت نظر، از طریق دکمه زیر اقدام نمایید. اگر این محصول را قبلا از سینما تابلو خریده باشید، نظر شما به عنوان مالک محصول ثبت خواهد شد.
افزودن دیدگاه جدیدهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.