تابلو فیلم همشهری کین
فیلم در مورد روزنامه نگاری ثروتمند و با نفوذ است که برای رسیدن به قدرت و ثروت بیشتر در تلاش است. او همه زندگی اش را وقف رسیدن به پول می کند اما در نهایت متوجه می شود که هدف او در زندگی پول نبوده و از زندگی خود راضی نیست. بهترین نکته ای که از این فیلم می آموزید این است که همه چیز پول و کسب موفقیت نیست! باید به سایر بخش های زندگی هم توجه داشته باشید. (تابلو فیلم همشهری کین)
درباره فیلم Citizen Kane – همشهری کین
اگر بهصورت تصادفی از چهرههای برجسته سینما سؤال کنید که فیلمهای مورد علاقه آنها در تاریخ سینما را کدام فیلمها تشکیل میدهند، بدون شک با یک نام تکراری در جواب تمامی آنها روبهرو خواهید شد و آنهم فیلمی نیست به جز فیلم همشهری کین (Citizen Kane). با اینکه حدود هشت دهه از اکران این فیلم میگذرد ولی فیلم «همشهری کین» همچنان یکی از برجستهترین آثار تاریخ صنعت سینما بهشمار میرود.
این فیلم در سال ۱۹۴۱ به کارگردانی و تهیهکنندگی اورسن ولز Orson Welles و نویسندگی هرمن جی. منکویتس بههمراهی خود اورسن ولز توسط استودیو مرکوری پروداکشنز (Mercury Productions) تولید و توسط شرکت RKO Radio Pictures اکران شد. اورسن ولز که مهمترین فرد در تیم سازنده این فیلم تلقی میشود وظیفه هنرنمایی در نقش شخصیت اصلی داستان یعنی چارلز فاستر کین را نیز برعهده داشت تا نام خود را بهعنوان شخص نخست این فیلم در تاریخ سینما جاودانه کند.
فیلم Citizen Kane از آن دسته فیلمهایی است که تمام المانهای مورد نیاز برای یک فیلم با کیفیت و ماندگار را در خود جای داده؛ از نوآوریهای بسیار خلاقانه در ساخت آن تا روند داستانی بسیار جذاب که همه و همه شما را در این فیلم غرق خواهد کرد و با تماشای دوباره و دوباره آن بههیچ وجه حس خستگی و تکرار را به شما القا نمیکنند. (تابلو فیلم همشهری کین)
جوایز فیلم همشهری کین پوستر فیلم
«همشهری کین» در بسیاری از نطرسنجی ها به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما انتخاب شده است. این فیلم برنده یک جایزه اسکار و شش نامزدی اسکار بوده است.
چرا همشهری کین پس از 82 سال همچنان مهمترین فیلم تاریخ سینماست؟
در آستانه اکران فیلم همشهری کین ساخته اورسن ولز در گروه هنروتجربه، احمد طالبی منتقد سینما یادداشتی را در اختیار سرویس فرهنگ و هنر برنا قرار داد. به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری برنا ، متن کامل این یادداشت به شرح زیر است :
می توان پرسید، همشهری کین چه دارد که پس از گذشت نزدیک به هشتاد و دو سال، هنوز هم مهمترین فیلم تاریخ سینما به شمار می آید؟در باره این اثر آن قدر مطلب و نقد و تحلیل نوشته شده که به نظر می رسد نکته ای باقی نمانده است.اما چرا هنوز هم چیز های نگفته و تازه ای وجود دارد.درست مثل یک بنای باشکوه باستانی که هر چه زمان برش می گذرد، ارزش هایش بیشتر شناخته می شود. همشهری کین ساخته شد تا سینمای داستان گو و متعارف را از یکنواختی نجات دهد. فیلم نخستین تلاش برای ساختار شکنی در روایت است. این فیلمی است که از انتها شروع می شود.
پیرمردی فرتوت و تنها روی صندلی نشسته و رو به دوربین واژه ” رز باد” را زمزمه می کند، سپس چند تیله شیشه ای از دستان لرزانش رها می شود و جان می دهد. پرسشی در ذهن مخاطب ایجاد می شود. او که بود؟سپس با بخشی گزارشی که به شیوه فیلم های خبری ساخته شده، وارد دنیای پیچیده، مرموز و تو در توی مردی می شویم به نام جورج فاستر کین، یک روستا زاده که از اوان جوانی وارد حرفه روزنامه نگاری می شود و به مرور به یکی از امپراتوران مطبوعاتی بدل شده ، تا آن جا پیش می رود که در کار سیاست هم به یکی از با نفوذ ترین ها بدل می شود. پوستر فیلم خارجی
چرا همشهری کین یکی از بهترین و مهمترین فیلمهای تاریخ سینماست؟!
داستان فیلم بر اساس زندگی میلیاردری به نام ویلیام راندلف هرست، صاحب یک کارتل مطبوعاتی ، شکل گرفته اما چیز هایی ا ز وجود خود ولز هم درش دیده می شود. کین مردی است بلند پرواز و قدرت طلب که به آن چه دارد قانع نیست و می خواهد همه چیز را یک جا در اختیار داشته باشد. به یاد داشته باشیم که ولز در بیست وپنج سالگی این فیلم را ساخت. (تابلو فیلم همشهری کین)
او که پیشتر در رادیو و تئاتر فعالیت می کرد، چنان بلند پرواز بود که با یک خیز عظیم، هم اثری جاودانه خلق کرد و هم باعث تحول در سینما و ادبیات شد. این چیزی نیست جز روحیه بلند پروازی.برخی منتقدان داستان فیلم را در رده آثار کلاسیک ادبیات جهان قرار می دهند. برخی نیز شیوه داستان گویی ساختار شکنانه فیلم را یکی از جمله عوامل پیدایش جریان موسوم به ” رمان نو در فرانسه” می دانند. (تابلو فیلم همشهری کین)
تا پیش از همشهری کین، داستان فیلم ها به شیوه روایت متعارف از نقطه آغاز ماجرا تا پیایان روایت می شدند. همان شیوه مالوف” یکی بود یکی نبود”اما ولز که احساس می کرد تماشاگران از فرم های تکرای خسته شده اند، داستانش را از پایان آغاز می کند و به عقب بر می گردد.نوعی ساختار شکنی که بعد ها الگوی دیگران قرار گرفت. چه در سینما و چه در ادبیات. به ویژه درآثاری که حال و هوای روانشناختی دارند.
pacino –
از حق نگذریم بازی اورسن ولز عالی بود
بهنام –
روایت فیلم فاقد جذابیته و بسیار کسل کننده
kk00077 –
یکی از بدترین فیلم هایی که دیدم نمره یک هم زیادیش هست